Αν βρίσκεστε σε θεραπεία με θυροξίνη, θα πρέπει να παρακολουθείτε τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών τουλάχιστον μια φορά το χρόνο.
Παρ’ όλο που και οι δύο τύποι σακχαρώδη διαβήτη έχουν την υπεργλυκαιμία ως κοινή εκδήλωση, υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές και στην κλινική εικόνα.
Ο ακρογωνιαίος λίθος της της αντιμετώπισης του διαβήτη παραμένει η υγιεινοδιαιτητική παρέμβαση. Η διατροφική παρέμβαση στοχεύει στη ρύθμιση της γλυκόζης και άλλων παραγόντων κινδύνου όπως δυσλιπιδαιμία και αρτηριακή υπέρταση. Υπάρχουν πολλά μοντέλα διατροφής όπως είναι η μεσογειακή διατροφή που έχει δείξει υπεροχή, βοηθάει στη μείωση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης και στην απώλεια βάρους.
Πολλές φορές οδηγεί στην υποστροφή του διαβήτη, στη μείωση της φαρμακευτικής αγωγής και σε καλύτερη ποιότητα της ζωής.
Η πάθηση είναι δυνατόν να εξελιχθεί σταδιακά και ανεπαίσθητα, με αποτέλεσμα να πάσχει κάποιος για χρόνια και να μην το ξέρει.
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι μια μεταβολική διαταραχή που χαρακτηρίζεται είτε από την μειωμένη έκκριση ινσουλίνης είτε από την μη αποτελεσματική δράση της με αποτέλεσμα αυξημένες τιμές γλυκόζης στο αίμα. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται στο πάγκρεας. Μετά το φαγητό, το πάγκρεας αυτόματα απελευθερώνει μια get more info ικανή ποσότητα ινσουλίνης έτσι ώστε να ωθήσει την υπάρχουσα στο αίμα γλυκόζη προς τα κύτταρα.
Το ΣΕΕ αν και μπορεί να προκαλεί κοιλιακά ενοχλήματα επί πολλά χρόνια, δεν προκαλεί ουσιαστικά επιπλοκές, ούτε αποτελεί αξιόλογο κίνδυνο για την υγεία
Προσπαθείτε να χάσετε βάρος αλλά δεν τα καταφέρνετε; Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι φταίτε. Διαβάστε πως η αντίσταση στην ινσουλίνη σαμποτάρει την απώλεια βάρους.
. Επιπλέον βοήθεια μπορεί να προσφέρει η θεραπεία με αντικαταθλιπτικά φάρμακα
«Γιατί θα ψηφίσω Μητσοτάκη και όχι Ανδρουλάκη» - Τι είπε η Μπάρμπα μετά την επίσκεψη στο Μαξίμου
Γράφει ο Γαστρεντερολόγος – Ηπατολόγος Γ. Κ. Αναγνωστόπουλος
Ο σακχαρώδης διαβήτης συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων που αποτελούν την κύρια αιτία θανάτου παγκοσμίως.
Ο πόνος μπορεί να συνοδεύεται από: – διαταραχές στη συχνότητα των κενώσεων
. Στην πρώτη περίπτωση ο ασθενής νιώθει ότι το έντερο του δεν έχει αδειάσει με την κένωση και έχει την τάση να την επαναλάβει. Στη δεύτερη περίπτωση ο ασθενής νοιώθει πολύ μεγάλη ανάγκη για άμεση αφόδευση, γεγονός που στην κυριολεξία τον αναγκάζει να τρέχει στην τουαλέτα.